HİDE

Grid

GRID_STYLE
false
TRUE

blog

HIDE_BLOG

Classic Header

{fbt_classic_header}

Header Ad

HABERLER

latest

EYVAH CİNLER BASTI! KAHKAHA GARANTİLİ :)

Gurbette olunca, her memlekete gidişte ablalarımın evlerinde kalmamak olmaz. Mutlaka bir iki gecemi onların evlerinde geçiririm. Yoksa ço...


Gurbette olunca, her memlekete gidişte ablalarımın evlerinde kalmamak olmaz. Mutlaka bir iki gecemi onların evlerinde geçiririm. Yoksa çok pis küserler. Zaten ben de onlarla sabahlamaya bayılırım.

O yıl Denizli'ye oğlum Kemal'le birlikte gittik (Bu hikayede eşim yok 😅). O zamanlar daha 6 yaşında. Biraz annemlerde kaldıktan sonra ablam Şibbik'in evine geçtik. Aslında adı Şerife'dir de biz ona kısaca Şibbik deriz 😍. Yedik, içtik, geç saatlere kadar muhabbet ettik. Artık uykumuz geldi. Birbirimize Allah rahatlık versin deyip odalarımıza geçtik.

Bizim kaldığımız oda evin sonunda. Onlarınki de hemen yan oda ama bunlar yaz gelince Denizli'de herkesin yaptığı gibi balkonda yatmaya karar vermişler. Tabi, benim bundan haberim yok. Yattıkları balkon da evin diğer ucunda. Neyse konuyu dağıtmadan devam edeyim ben.

Yattığımız oda zifiri karanlık. Benim kitap okuyarak uyumak gibi bi huyum olduğundan, karanlıkta yatmak hep huzursuzluk vermiştir. Ama yapacak bi şey yok. Bi şekilde uyumam lazım. Ben çekyatta yatıyorum, hemen dibinde, yere serdiğimiz döşekte Kemal uyuyor. Onun hala bebeksi olan elini tuttum, adetim üzere Ayetül Kürsi den başladım, okuyorum.

Yaşasın! Uykum gelmeye başladı. Gözlerim ağırlaşıyor. Artık sureler, dualar birbirine karışmaya başladı. Yarı bilinçli olduğum bu anı çok severim ben. Huzur kaplar içimi.

Derken bir ses!!! O neeeeee!!!

-Alaaaıııvvyyyiiiuuğğğğğğğğğğaaaaabbbbbrrraağğğğğğğğğğlaaaaaaaaabbbbbbrrrrreeeerrrrr!!!

Amaney... Bu ses neeee! Çok ürkütücü. Kapının dışında, tam dibinde. İnsan sesiyle alakası yok. Derinlerden gelen, insan üstü bi ses!

Anında gözlerim açıldı. Açıldı ama hiç bi şey göremiyorum ki. Zifiri karanlık derken abartmadım. Gerçekten zifiri karanlık. Ses uğulduyo. Çok kötü, kötücül bi ses gibi... Elim ayağım çözülmeye başladı:

-Abaaaaa! Sen min?

Ses devam ediyo.

-Nevzat abeeee. Sen min? Biriniz bişey deyin!

Yok. Onlardan değil bu ses. Başka bişey bu... Daha önce hiç duymadığım ve bi daha duymak istemeyeceğim bi ses. Başladım yine okumaya. Allah'ım hatim indiriyorum. Ama ses öyle kötü ki, odaklanamıyorum. Derken pat diye kesiliverdi.

Kulaklarımı diktim. Dinliyorum. Yok... Gitti gözü körolmayasıca. Kesin cindi o. Başka ne olacak dimi. Gecenin 3'ü... Herkes uykuda. Ortalıkta çıt yok. Geldi, korkuttu beni, gitti.

Yine de tedbirli olmam lazım. Okumaya devam. Yavaş yavaş sakinleşmeye başladım. Artık eminim. Gitti. Evet gitti... Yok yok gelmez daha...

-Allaaaaağğğığuğığğğğğğuuuuuuueeeeeeeebbbbbbğığığığğğğğğğğğrrrrrrralaaaaağğğaaağıııığğğğ!!!

Eyvahlar olsun. Kandırmış beni. Yine geldi. Bu kez daha yakından geliyo sesi. Kapıyı açtı açacak. Yüksek sesle avazım çıktığı kadar ezan okumaya başladım.

-Allahu ekber Allahu ekber!

Yok işe yaramıyo. Gitmiyo mendebur. Orda... Kapının dibinde... Aynı bozuk kaset gibi. Acayip bi dilde konuşuyo. Konuşmak bile değil aslında. Çok acayip yaaaa.... Nasıl anlatılır ki bu. Her an içeri girmeye karar verebilir. Ezan okumak ta işe yaramadı. Başladım bağırmaya:

-Abaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!
-Nevzat abeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!
-Gı bi duyun sesimiiiiii! Ne olur yaaaaaaa!!!! Öldünüz müüüüüüü!!!!!
-Abaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaavvvv!!!

O kadar bağırıyorum ki, boğazım acıyo. Bu kadar bağırtıyı duymamaları imkansız. Acep cin onları çarptı mı ki?

Eyvahlar olsun. Kesin bi şey yaptı onlara. Ne etsem yaaaa.

-Allah'ım sen koru beni. Yarabbim ne günah ettiysem tövbe ettim. Valla daha yapmicam. Kurtar beni yarabbimmm. Allah'ım kurtar beni. Ne olur yarabbim kurtar beni.

Nasıl deli gibi dua ediyorum. Kalbim küt küt atıyo. Adrenalin tavan yaptı. Korkudan gözlerim bile görmeye başladı. Kapıyı, kapı kolunu seçebiliyorum. Ses minik molalar veriyo ve yine başlıyo. Benim ayarlarımla oynuyo. Aklım çıkmak üzere. Bi yandan Kemal'imi düşünüyorum. Ya cin gelir beni çarparda, çocuk sabah beni ağzı burnu yamulmuş bulursa... Yavrum böyle bi travmayı nasıl atlatır?

-Allah'ım beni yavruma bağışla. Ona bu acıyı yaşatma yarabbim. Ne olur.

Böyle korku içinde taaaam 1.5 saati geçirdim. Öyle yoruldum, öyle ter döküyorum ki anlatamam. Ablamlardan hala ses yok. Cinin sesi kapının önünde pusu kurmuş, benimle oynamaya devam ediyo.

Sonunda bi cesaret geldi:

-Hatca, topla kendini. Böyle korkuyla olmaz bu iş.

Daha doğrusu bu korku o kadar yordu ki beni, çarpacaksa çarpsın, öldürecekse öldürsün deyip, kararttım gözümü. Titreyen bacaklarımla kalktım ayağa. Ama yere yığıldım yığılıcam. Öyle kötüyum, öyle kötüyüm ki anlatamam.

Kapıya yaklaştım. Gözümü kapıdan ayırmadan elektrik düğmesine uzandım. Ohhh, şükür. Ortalık aydınlandı. !!! Ses ışıkla birlikte yok oldu.

E bismillah. Gitti mi ki? Işıktan korkuyolar mı ki? Hazır ses gitmişken açsam mı kapıyı?

Tedbir olsun diye tekrar ezan okumaya başladım. Yüksek sesle, bağıra bağıra...

-Allahu ekber, Allahu ekber!

Elimi uzattım kapı koluna. Yusuf yusuf ede ede açtım kapıyı. Kalbim kulaklarımda uğulduyo. Usulca karanlık koridora adım attım. Elektrik düğmesini bulup açar açmaz hemen odaya kaçtım.

Hala ses yok. Başımı uzattım koridoru inceledim. İn cin top oynuyo. Çıt yok. Yavaşça bi adım attım. Atmamla ses başladı!!! Yerimde top gibi zıpladım:

-Anneeeeeeeeeee!!!!

Önümde kimse yok. Ne oluyo leeeenn? Hemen arkamı döndüm.!!!

Arkamda da kimse yok. Öyle korkunç bi durum ki... Ses dibimde. Sağıma, soluma döndüm deli gibi. Ses var sahibi yok.

-Allah seni kahretmesin emi!!!

Buldum onu! Tam karşımda duruyo!

-Gözün körolmasın emi senin! Aklımı çıkardın! Allah dependen baksın Şibbiiiikkkk! İnsan bi bakar ayarlar yaaaaaaaaa!!!!

Dizlerimin bağı çözülüverdi. Ağlamakla gülmek arası başladım sesin sahibiyle konuşmaya. Saydırıyorum ona. Çok öfkeliyim:

-Seni var ya seni, yarın taşla ezmezsem. Sen görürsün!

Bi yandan da içten içe muhakeme yapıyorum. "Acep günah olur mu ki?"

Eski, ezan okuyan saat! Tam karşımda. Pili bitmiş, ama alarmı ayarlı. Ezan okumak için gayrette, tabi okuduğu şeyin ezanla ilgisi yok.

-Alaaaaaaaaaaağğğğiiivvvuuuğğğğğğğğğğğabbbbrrrrrrrrrrrrrrreeeğğğğğğğğğğuuuuuuuuuuvvvvvvv!

O gece 10 yaş kocamadıysam ne olayım. Ömrümde en çok korktuğum ilk beşte birinci sırayı alır. Gözü körolmayasıcanın Şibbik'iyle eniştem horul horul uykudalar. Hiç bi şeyden haberleri yok. Ertesi gün zombi gibi kalktığımda öğrendiler gece olanları. O gün bu gündür hatırladıkça güler Şibbik'im. Tabi bende...


YASAL UYARIBLOĞUMDAKİ TÜM HİKAYELER BECERİKLİ KADIN'IN -HATİCE ÖZTÜRK- NOTER ONAYLI ÇALIŞMASIDIR. BÖLÜMLERİN HERHANGİ BİR YERDE İZİNSİZ YAYINLANMASI, KOPYALANMASI, DAĞITILMASI, PAYLAŞILMASI VB DURUMLARDA HUKUKİ SÜREÇ BAŞLATILACAKTIR.

LİNK PAYLAŞIMI YAPABİLİRSİNİZ. LİNK PAYLAŞIMLARINDA HERHANGİ BİR YASAL SORUN YOKTUR.



8 yorum

  1. Gülmekten gözümden yaş geldi.gı bi duyun sesimi... Çok yaşayın emi 😘😘

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Becerikli KadınNisan 12, 2020

      😅 Duymadılar ama... Siz de çok yaşayın inşallah. Ne mutmu ettiniz beni bilseniz. Böyle yazı yazıverin işte... Ben o zaman daha güzellerini yazmak için gayrete geliyorum. Çoook teşekkür ederim 💝💝💝💝

      Sil
  • Ay haticecim gecenin bir vakti bende yazdığını okuyorum namaz kilacagim daha peki kardesininde ama taş gibi uykusu varmış kimse duymadım hayret ettim o kadar bagirmayi duymamislar 😂

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Becerikli KadınNisan 12, 2020

      😂😂😂 Duymadılar. Boğazım tahriş oldu bağırmaktan. Ama duymadılar. Evleri öyle acayip ki, bi yanı güney kutbunda, bi yanı kuzey... Duymamaları normal yani. Ben asıl Kemal'in uyanmamasına hayret ediyorum. Gerçi şimdi 30 yaşında. Dibinde top patlasa uyanmaz 🤣

      Sil

Yorumunuz için teşekkür ederim.